امسال هم ماه رمضان گذشت و با یک تفاوت که امسال برای اولین بار در خانه خودم این ماه را گذراندم. از بسیاری جهات همانند سالهای پیش بود و از بعضی از جهات دلنشین تر.
****
احمدی نژاد همچنان دُر و گوهر می افشاند. خیالی نیست دیگر ما هم عادت کرده ایم
****
روزهای سرنوشت سازی در پیش رویم است. ماه آینده شاید گذاری باشد از یک سطح به سطحی دیگر از زندگی. اگر همه چیز آن جور پیش برود که دلخواه من است. از انتهای این ماه تغییرات شروع خواهد شد و تا به آخر این سال این گذار به انجام خواهد رسید. گذاری که سالها در انتظارش جان کنده ام.
****
چهار روز تعطیلی هم نوبری است. پس از مدتها به سر و سامان دادن به کتابهایم و فایلینگ آنها پرداخته ام. مهم شروعش بود، چقدر طول بکشد با خدا است.
با حالی که دارم تنها می توانم به جملاتت نگاه کنم ، خاطرات لعنتی برایم زنده شوند و سپس اشک هایم را در لابلای دستمال کاغذی پنهان کنم.
از شعر پست قبلیت حالم بد می شود.از خواندن کلمه آینده دیوانه می شوم.از اصطلاح "گذر از یک سطح به سطح دیگر" ،"اگر همه چیز آن طور که من می خواهم پیش برود" متنفرم.می خواهم بالا بیاورم.
اگر می شد زمان را به عقب برگرداند حتما در جایی که نمی دانم کجاست متوقفش می کردم.