هفتاد و پنج

«تقاطع» فیلمی خوش ساخت مبتنی بر واقعیتهای جامعه ما است. آدمها به شدت واقعی و قابل باور هستند. جلوه های ویژه فیلم به خصوص صحنه تصادف فیلم فراتر از انتظار برای یک فیلم ایرانی است. چند وجهی بودن داستان، تعدد نسبی شخصیتهای فیلم، ملزم نبودن فیلم برای تعریف خطی و ادامه دار آن، همه و همه مواردی است که لااقل در فیلمهای ایرانی کم می بینیم.

تعریف یکی دو صحنه از دیدگاه شخصیتهای مختلف داستان به نظر من خوب در نیامده بود.

نکته عجیب این بود که علیرغم پیچیدگی های موجود در داستان، با اتمام فیلم به سرعت توانستم تا در مورد آن قضاوت کنم و بر خلاف همیشه که روزها فکرم به داستان فیلم و نتیجه گیری از آن مشغول می گردید در این فیلم چنین نشد. شاید این مساله از نقاط ضعف فیلم بود که فرصت تفکر بیشتر را از بیننده می گرفت و اکنون که فکر می کنم شاید این مساله ناشی از سیاه و سفید بودن کامل شخصیتهای فیلم است.