هفتاد و نه

صبح زود با صدای زنگ ساعت بر می خیزی.

انبوه کارهای پیش رو ... ای خدااااااااااااااااااااااا چه روز سخت و طاقت فرسایی خواهد بود امروز

حمام، اصلاح صورت به تمامی معنا، رساندن ماشین به دم گل فروشی، آرایشگاه و انبوه کارهایی که عادت به آنها نداری. تحویل ماشین گل زده شده و انتظار در کنار آرایشگاه عروس و .................

....... و هنگامی که عروس که به تمامی معنا زیبا و دلنواز شده است از در آرایشگاه بیرون می آید، مراسم عروسی به راستی آغاز می شود. زیباترین، خاطره انگیز ترین و خوبترین روز زندگی انسان تا آن لحظه و شاید در همه عمر.

بعد از آمدن عروس دیگر به تو سخت نمی گذرد. از آن هنگام به بعد آن روز تنها به تو تعلق دارد و او. گویی که صاحب آن روز تنها تویی و او. در آسمانها آن روز را به نام تو و او زده اند و بس.

و شب هنگام، آنگاه که از تمامی مهمانها خداحافظی می نمایی و با همسرت تنهایی حس عجیبی آغاز می شود. گویی تولدی دوباره در زندگی، گویی آغاز فاز جدیدی از زندگی با تمام شیرینیها و تلخیها، فراز ها و فرودها و خوب و بدهایش. و تصمیم به آنکه بهترین زندگی را بسازی با همسرت برای خود و همسرت.

.... روزها پی در پی می آیند و می روند به چشم به هم زدنی. شیرینی هایش بسیار بیش از تلخیها، خوشحالیها بیش از غم ها و ........ زمان می گذرد و به ناگاه دنگ دنگ ..... صدای دنگ دنگ زودتر از آنچه که انتظارش را داری گذشت یک سال را اعلام می نماید.

اکنون یک سال از آن روز زیبا می گذرد، که برای من گویی به یک روز و نهایت به یک هفته گذشته است سرشار از خوبی و زیبایی که آن را ناگزیر مدیون اخلاق خوب و سیاست زندگی همسرم هستم.....

..... و به این یک سال که نگاه می کنم و قضاوت به سیر زندگیمان، لبخند رضایت بر لبانم نقش می بندد که هر دو در جاده پیشرفت حرکت کرده ایم و موفقیت.

و تنها می ماند شکر و شکر و شکر از خداوندی که ذره ذره خوشبختی خود را از او دارم و لحظه ای قطع عنایت او را نمی توانم تاب آورم. خدایا از تو به خاطر زندگی خوبی که دارم متشکرم.