سه

دیشب در هنگام خواب نگاهش می کردم.

با آرامش مانند همیشه خوابیده بود و آرام نفس می کشید. دوست داشتنی و محبوب.

پیش خود فکر کردم که هیچکداممان نمی دانیم که آیا فردا شب در این هنگام زنده ایم یا نه، آیا فرداشب دست روزگار چنین آرامشی برای ما باقی می گذارد؟

آرامشی داریم تو گویی سالها زندگی خواهیم نمود. سالها چنین آرامشی خواهیم داشت، سالها ....شاید درستش هم همین است!!!