در تقاطع خیابان قیطریه و شریعتی دختر ۶، ۷ ساله ای گدایی می کند که از زیبایی چیزی از آنجلینا جولی کم ندارد. آنقدر زیبا است که در این سن متلکهای آنچنانی نصیبش می شود. دلم آنقدر برایش می سوزد که خدا می داند. آینده اش؟؟؟
امروز صبح در باغچه کوچک شرکتمان پروانه زیبایی را دیدم که بر روی گل زیبایی نشسته بود و با آن عشق بازی می کرد. فکر کن پروانه در وسط شهر تهران. بسیار خوشحال شدم. راستش آن را نشانه ای یافتم برای خودم.
هادی ساعی بالاخره برای ایران طلا گرفت.
وضعیت ورزش ایران که می تواند آینه تمام نمایی از وضعیت کلی ایران باشد در المپیک به بدترین شکلی نشان داده شد.پوشالی بودن و شعاری بودن همه شعارهای دولت این بار در ورزش خودش را نشان داد که از این بابت بی نهایت خوشحالم.
اما این طلا به گمانم برای ادامه حیات ما لازم بود. این که به ما نشان دهد که هنوز هم می توان امید داشت. می دانید اگر امیدمان را هم بگیرند دیگر چیزی باقی نمی ماند می ماند؟