نود و یک

یادداشت اول

دوستی نظر گذاشته است که آقای غفوری فرد مگر جزء اصلاح طلبان است که دم از پیروزی آنها می زنی. حرفش متین است با یک اگر. باید برای او یادآوری کنم که جز خانم سهیلا جلودارزاده اصلاح طلبان کاندید دیگری در بین خیل نامزدهای مجلس نداشته اند. من خود به شخصه همواره دوست دارم از تمامی حق خود در همه موقعیتها استفاده نمایم اما با کمال تاسف در انتخابات مجلس روز جمعه مجبور شدم به جای اسم نفر دوم خط بکشم.

آری دوست عزیز اگر شورای نگهبان مجالی می داد تا اصلاح طلبان بیش از یک نامزد در خیل عظیم نامزدهای مجلس می داشتند حق با شما بود اما در موقعیتی که تنها یک نامزد وجود داشته است و همین یک نامزد وارد مجلس می شود جز پیروزی من لغت دیگری را نمی توانم برایش پیدا نمایم.

یادداشت دوم

نمی دانم دولتیان بر سر نتایج شوراها چه آورده اند و چه خواهند آورد. اما همواره فرض من بر درستی کار مجریان است و استدلالم هم همواره این است که اگر نخواهیم گرفتار ناداوری شویم همواره می باید آنقدر قدرتمند ظاهر شویم که ناداوری ها اثری نداشته باشند.

ظاهرا می باید به حضور ۴ نفر اصلاح طلب در ۱۵ منتخب مردم قناعت کنیم اگر اتفاق خاصی رخ ندهد. حضور این ۴ نفر را باید مغتنم شمارد. چیزی حدود ۲۸٪ شورا می تواند نقش تعیین کننده ای داشته باشد.

یادداشت سوم

اگر محافظه کاران سابق (اصولگرایان فعلی)  را عقلی بود این انتخابات می تواند برایشان چراغ راهنمایی باشد. اگر من به جای آنها بودم راه خودم را از دار و دسته احمدی نژاد که کاری جز خراب کاری و بار آوردن افتضاح بلد نیستند جدا می کردم.

یادداشت چهارم

روزی ۲۰ دقیقه (نه یک دقیقه کم و نه یک دقیقه زیاد) کتاب خوانی را به همه دوستانم توصیه می کنم به خصوص آنهایی که می دانم در تنگنای شدید زمانی عادت کتاب خوانی را از دست داده اند و یا مطالعه وبلاگ و روزنامه و .... جای مطالعه کتاب را گرفته است.

گنجاندن ۲۰ دقیقه کار آسانی است وشدنی.

 

 

نود

بازی که ثمره هاشمی با رای جلودارزاده در آورد بازی زیبایی نبود و خیلی زود مجبور شد که این بازی را پایان دهد.

آمار نهایی خبرگان هم اعلام شد. تفاوت معنی دار رای هاشمی و مصباح نشان دهنده حضور مردم طرفدار اصلاح طلبان در انتخابات است که هیچ نتیجه ای جز پیروزی آنها در انتخابات شورا ها نمی تواند داشته باشد اما گویا مسایل دیگری هم در جریان است.

فعلا باید صبر کرد.

هشتاد و نه

ظاهرا وزارت کشور هنوز جرات ندارد که اعتراف به شکست نماید.

و رایحه خوش خدمت هم به طرز مذبوحانه ای به دنبال توجیه شکست است. خنده دار این است که خود عوامل اجرایی نحوه اجرا را به زیر سوال ببرند. به قول سریال باغ مظفر دوستان حسابی غوزفیش شده اند :)

اندکی مقاومت از سران اطلاح طلب کار را تمام خواهد کرد.

هشتاد و هشت

پیروزی اصلاح طلبان در انتخابات میان دوره ای مجلس قطعی شد.

با تمام نامرادیهایی که رخ داد این بار اما هیات اجرایی انتخابات نتوانست برتری بی چون و چرای اصلاح طلبان را منکر شود.

و اما نتایج اولیه رسمی اعلام شده از انتخابات شوراهای تهران نیز بر شکست قاطع رایحه خوش خدمت خبر می دهد. قضاوت در این زمینه زود است اما امیدوارم که سهم اصلاح طلبان بیشتر گردد.

هشتاد و هفت

چهل و هشت ساعت از انتخابات می گذرد و هنوز خبری از نتایج انتخابات شوراهای تهران در دسترس نیست.

در انتخابات خبرگان تهران از ۱۶ نفر صدر جدول ۷ نفر به طور قطع در لیست اصلاح طلبان بوده اند که این خود یک موفقیت بزرگ محسوب می گردد. قرار گرفتن مصباح یزدی در رتبه هفتم هم خنده را بر گوشه لبان انسان می نشاند. نفر هفتم با سودای رهبری نظام در سر!!!

در انتخابات مجلس متاسفانه سهیلا جلودارزاده تنها کاندیدای اصلاح طلبان تنها با اختلاف ۱۰۰۰۰ رای آری تنها ده هزار رای در رتبه سوم قرار دارد، ۰۰۰/۱۰  رای در ۰۰۰/۵۰۰/۱ رای. اگر دوستان بی خیال ما کمی همت به خرج می دادند شاید اکنون یک نماینده اصلاح طلب جایگزین آقای بادامچیان از حزب موتلفه اسلامی بود.

و اما در انتخابان شوراها، آنچه که آمار نشان می دهد در ۱۰ استان برتری مطلق با اصلاح طلبان بوده است و شکست مطلق با لیست رایحه خوش خدمت از دوستان و نزدیکان آقای احمدی نژاد، رییس جمهور سابقا محبوب شورای نگهبان.

ولی شورای تهران دیگر از جنس دیگری است. ظاهرا دولت فخیمه به هیچ وجه حاضر نیست آبروی خود را در این خاکریز از دست بدهد که از کف رفتن آبرو در این سنگر همان و خداحافظی با قدرت و ریاست همان. از قالیباف انتظار بیشتر از این بود، حال باید دید چانه زنی سران اصلاح طلب به کجا می انجامد.

به گمانم اصلاح طلبان باید تا جاییکه ممکن است از حق خود نگذرند. چانه زنی خود را بالا ببرند تا در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری آینده بتوانند نامزد خود را وارد رقابت نمایند. از الان هم بهتر است به دنبال یک کاندید ریاست جمهوری درست و حسابی و نه مانند دکتر معین که حرف زدن هم بلد نبود باشند.

هشتاد و شش

طبق آخرین نتایج شمارش خبرگان، هاشمی در صدر و مصباح با تقریبا نصف رای در رده ششم قرار دارد. ظاهرا آقایان دولتی خیلی دوست دارند که مقام مصباح را بالا بیاورند اما .....

 

گویا نتایج انتخابات در شهرهای مختلف هم سهم قابل توجه اصلاح طلبان را در هر شورا نشان می دهد. باید دید که پایانش چه خواهد شد.

هشتاد و پنج

یاداشت اول --

انتخابات رو به اتمام است. چندان نگران نتیجه آن نیستم. اوضاع بدتر از این که هست نخواهد شد.

لااقل امیدوارم که مصباح در خبرگان نفر اول نشود و در شوراهای شهر هم یک سوم تا نصف اعضاء از اصلاح طلبان باشند.

 

یادداشت دوم--

از فردا دوباره زندگی عادی شروع می شود. سر خوشیها و شادیها برای موفقیت های قدیمی را باید به فراموشی بسپارم و سختیهای پیش رو را که از فردا دوباره آغاز خواهد شد باید با آغوش باز بپذیرم و حل نمایم. گویی مشکلات قصد ندارند تا دست از سر من بردارند و یا شاید هم من دست از سر آنها بر نمی دارم!!!

بارها گفته ام که طعم ترش اضطراب را بیش از بسیاری از طعمها می پسندم. حتی بیش از طعم تلخ تنهایی. (تنهایی، تنهایی، تنهایی عریان)

چند روز پیش دوباره مسیر طولانی را برای پیش رویمان در شرکت ترسیم نمودیم. مسیری که طی کردن آن بیش از هر چیز به تمرکز نیاز دارد، چیزی که باید آن را تمرین نمود بارها و بارها تا آن را به دست آورد. تمرکز را می گویم.

به اعتقاد من تمرکز قدم اول و آخر برای رسیدن به موفقیت است.

سال ۱۳۸۸ بر ای رسیدن به همه آنچه که از دنیا می خواهی هم دور است و هم نزدیک.

شریکم می گفت کدام لحظه از آن سال را دوست داری؟ گفتم آن لحظه را که ماشین را در پارکینگ پارک می کنیم و از پله های خانه بالا می رویم چرا که به تمامی آنچه که می خواستیم رسیده ایم. و می دانم که به ناگاه هر دو یک فکر به ذهنمان آمد و هر دو این فکر را در چشمان دیگری خواندیم و چشمان خود را از آن دیگری دزدیدیم که مبادا این تفکر شوم رخ دهد. فکر مرگ در آن لحظه که به همه چیز رسیده ای. از دست دادن همه چیز قبل از آنکه از آن چه که به دست آورده ای استفاده نمایی. طعمش شایدچیزی است بین تلخ و ترش.