هرگاه افراد سالمند خانواده ام را می بینم، حس دلتنگی غریبی به سراغم می آید. حسی که شاید ... این مرتبه، آخرین مرتبه است. و پس از آن هجوم همه خاطراتی که درکودکی با آنها داشته ام به مغزم و غم. غمی که دیگر جزیی از جانم گردیده بی هیچ شکی.
می دانم، می دانم که عمر دست خدا است و غیر قابل پیش بینی اما روند غالب را که نمی توان کتمان کرد، می توان؟