یکصد و دو

در ایام عاشورا رادیو پیام، بدون پیام های بازرگانی بود و به جای آن ترانه های نسبتا سنگین و بدون آواز پخش می کرد که آنقدر خوب بودند که آدمی آرزو کند کاش همه روزها عاشورا بود.

و در این روزها رادیو پیام به مناسبت ایام پیروزی انقلاب، ترانه هایی را پخش می کند که مرا به کودکی هایم می برد. آن روزها که با شنیدن این ترانه ها هیجان زده می شدم و باید اعتراف کنم که هنوز هم با شنیدنشان دلم می لرزد، آری دقیقا حس نوستالژی.

منی که دلم با شنیدن ترانه های انقلاب هنوز هم می لرزد، چگونه می توانم که انقلاب را نفی کنم.

به جد اعتقاد دارم که برای حرکت رو به جلو در مسیر تکامل این کشور باید این انقلاب صورت می گرفت، هرچند که در پی آن سالها متوقف ماندیم.

مثال ما مثال دونده ای است که در مسیر حرکت خود می باید با پرشی بلند از یک سوی دره ای خود را به سوی دیگر پرتاب نماید و بعد از پرش خود ممکن است که برای تمدید قوا مدتی را در آن سوی دره به استراحت بپردازد.

 

نظرات 2 + ارسال نظر
دختری از ایران سه‌شنبه 17 بهمن‌ماه سال 1385 ساعت 02:16 ب.ظ http://www.dokhtariaziran.blogfa.com

من که فکر می کنم، این دونده در راه پرش از دره به جای رسیدن به آن طرف، پایش لغزیده و به ته آن سقوط کرده!!

helia چهارشنبه 18 بهمن‌ماه سال 1385 ساعت 03:24 ب.ظ

مثال ما مثال دونده ای است ....
man ke khodam ro jozve in maa nemidoonam.
yek edeii jav gir shodan nemidoonam chera fek kardan davandan ya parandan ya ...
paridan maa ro ham ba khodeshoon keshoondan tahe hamoon dare ke dokhtari az iran goft

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد