یکصد و بیست و چهار
دیروز هم میهن دوباره آغاز به کار کرد.
شماره ۱ به سردبیری قوچانی، همکاری عطریانفر (رییس شورای سیاست گذاری) و مدیر مسوولی کرباسچی
در یادداشتی که در شماره نخست آن عمادالدین باقی نوشته بود گریزی زده بود به انتشار روزنامه در کشورهای اروپایی و اشاره ای کرده بود به قدمت تقریبا ۲۵۰ ساله چاپ روزنامه تایمز لندن.
مقایسه قدمت انتشار تایمز و هم میهن ! البته ناامید کننده است و تاسف برانگیز، همانگونه که شاید مقایسه قدمت آکسفورد و دانشگاه تهران همین گونه باشد. اما تاسف برانگیزتر اندیشه ای است که در حکومت های ما وجود دارد و وجود آمادگی در بستن و قلع و قمع هم میهن ها ...
جای تاسف است که مسوولین ما با دیدن هم میهن به جای آنکه به صرافت جهانی شدن آن بیفتند تنها به فکر محدود کردن آن می افتند.
هم میهن روزنامه ای است به شدت جذاب، خواندنی و دوست داشتنی. خواندن آن (تنها آن قسمتهایی که تیترهایش جذبت می کنند) ساعتی چند به طول می انجامد و در پایان مطالعه آن لبخند رضایت است که بر لبانت نقش می بندد. روزنامه ای هرچند به قدمت یک روز اما به قد و قواره همان تایمز و گاردین. آآآآآآی مسوولین غبطه برانگیز نیست این ؟
***
امروز هم شرق محبوب دوباره چاپ شد. اما قوچانی مرا به هم میهن می کشاند. دوست دارم اما شرق هم خواندنی باشد و پر خواننده
***
این روزها که این دو روزنامه نبودند، جای خالی شرق را با اعتماد ملی پر کرده بودم. روزنامه ای که در این چند ماهه سیر صعودی خوبی داشت و رفته رفته می رفت تا به کیفیت قابل قبولی برسد.
اما ... )قهوه بستنی) هم میهن چیز دیگری است.
