دویست و یک

اصطلاح آبمان توی یک جوی نمی رود اصطلاح جالبی است.

حکایت من است و نفر دیگر هیات مدیره ساختمانمان. تفاوت گویی در همان ۹ تا ۱۸ ماهگی ماست جایی که تصمیم گرفته ایم تا نیمه پر لیوان را ببینیم یا نیمه خالی آن را.

هیچ فکر نمی کردم که کسی بتواند تنها و تنها نیمه خالی لیوان را ببیند مگر آنکه زور بالای سرش باشد و یک تو سری سنگین

کسی که فکر می کند که در تمام تصمیماتی که گرفته می شود تنها نفع شخصی و مالی می تواند وجود داشته باشد را چگونه می توان آموخت که جان برادر آنقدر به همه چیز و همه کس بدبین نباش، کسی نمی خواهد پول جنابعالی را بخورد.

یک هفته ای است که بد روی اعصابم رفته است این نفهم بی شعور بی استعداد با پیش نویس مالی بازنده

حالا وقتی دو نفر آبشان توی یک جوی نمی رود چه کار باید بکنند؟